Yolanda Castaño

Grillo Demo - Evita

“Aquí o que nos falla é que
non nos sabemos vender”, queixábase seguido o teu
patio de veciños;
pero cando chegou para o quinto dereita
aquel tipo que si o sabía facer ben,
axiña toda a comunidade comezou a tirarlle pedras dende o
balconciño.

Disco do encollemento. Galiñas da apropiación.
Se todo imaxinario cicatriza, onde están daquela os
órganos do noso esquezo?

Para levantar fixeron falta multitudes,
para botar por terra: un fato, non máis.

 *

 QUE É DOR

A DOR QUE DE VERAS SENTE

Teño cara de gustarme
as cousas que non me gustan.

Os labios de toda a xente
falan sen despegarse.

Isto tamén é así.
As paredes dunha gruta na que alguén, hai dez mil anos,
desdoura o natural da pedra.
Moedas, corrente alterna,
unha rapaza nada cos xenes da beleza,
toda picada de complexos.
Coma un orgasmo de Hedy Lamarr, os ollos de Nikola Tesla.
Un país onde non ser,
onde só cómpre
parecelo.
Luvas desenfundadas, sal, a máis prestixiosa
de todas as escolas de dobraxe.

O capital é o pesadelo
de quedarmos atoados na nosa capacidade simbólica.
A máis favorecedora de todas:
maquillaxe tanatoestética.
Anos de traballo voltos un pedazo de granito ecuestre.
Unha industria da miseria, as leiras do volframio.
Coma un corpo ardente que sabe, e
disimula.
Pestanas postizas de marca barata, unha imaxe
idéntica a si mesma.

Coma poesía política que se confunde
cunha autofoto fronte o espello do baño.
A metonimia do mal,
normativo dislocado.
Escenificación, menú, a escaleira de incendios do discurso.
Algo ao que lle medran raíces aéreas
e devece por volver á terra en canto hai tempo que saíu á luz;
coma os ollos das patacas.

A ollada do poema é tamén así,
filas de formigas obreiras
esmagadas para permanecer,

restos de acenos
que parecen

outra cousa.

***
volver
***

 

Yolanda_Castano_croppedYolanda Castaño es una poeta de Galicia, columnista, traductora, guionista de TV; a veces también escribe sobre gastronomía. Estudió Filología Española en la Universidad de A Coruña, fundó una editorial de poesía y preside el festival de poesía PontePoética de Pontevedra. Sus poemas han sido traducidos al catalán, euskera, alemán, italiano, francés, árabe, maltés, esloveno, macedonio, armenio, albano, chino, ruso, lituano, polaco, finés y japonés. Vive en A Coruña.


Publicado el 19 de noviembre de 2013 en lenguajes invitados.



[ + bar ]


張愛玲

這是真的。

有個村莊的小康之家的女孩子,生得美,有許多人來做媒,但都沒有說成。那年她不過十五六歲吧,是春天的晚上,她立在後門口,手扶著桃樹。她記得她穿的是一件月白的衫子。對門住的年輕人同她見過面,可是從來沒有打過招呼的,他走了過來,離得不遠,站定了,輕輕的說了一聲:“噢,你也在這裡嗎?”她沒有說什麼,他也沒有再說什麼,站了一會,各自走開了。

就這樣就完了。

後來這女子被親眷拐子賣到他鄉外縣去作妾,又幾次三番地被轉賣,經過無數的驚險的風波,老了的時候她還記得從前那一回事,常常說起,在那春天的晚上,在後門口的桃樹下,那年輕人。

於千萬人之中遇見你所遇見的人,於千萬年之中,時間的無涯的荒野裡,沒有早一步,也沒有晚一步,剛巧趕上了,那也沒有別的話可說,惟有輕輕的問一聲:“噢,你也在這裡嗎?”

Leer más »

La Inestable [lima]

Alicia Bisso

Nunca me había gustado la poesía. Mi tarea auto-impuesta de aprender a leerla coincidió con un extraño descubrimiento. El tráfico de una tarde me hizo detenerme frente... Leer más »


Revelar lo local

Los caminos de la endogamia literaria son inescrutables, y en ciertos casos no menos maravillosos. Javier Calvo, el más prolífico y virtuosamente raro de los novelistas... Leer más »


Hoag Holmgren

traducción de Lucas Mertehikian

reniforme

 

consuelo libre de brazos de sombras rapaces salpicando la piel con crepúsculo entre los pinos enanos moldeados por ojos de viento tallados sobre el... Leer más »



» ¡suscribite!

Newsletter